Na današnji dan 1692. godine započela je izgradnja Petrovaradinske tvrđave. Tada je knez Kroj, kao zastupnik cara Leopolda I, položio je kamen temeljac Petrovardinske tvrđave – utvrđenja koje je trebalo da zaustavi svaki novi pokušaj pohoda Sultana ka centralnoj Evropi. Kamen temeljac novog utvrđenja položen je na Leopoldovom bastionu.
Gradnja se odvijala pod rukovodstvom arhitekata Kajzersfelda, Marsilija, Vamberga, Gizenbira i Šredera, a uz podršku austrijskog cara Leopolda I, carice Marije Terezije i njenog sina Josifa II. Kao rezultat osamdesetosmogodišnje izgradnje, na površini od 112 hektara, nastala je jedinstvena fortifikacija, druga po veličini u Evropi i najveća na prostorima jugoistočne Evrope.
Kompleks tvrđave se sastoji od Gornje tvrđave, nastale na temeljima ugarskog utvrđenog manastira i donje tvrđave, koja je vremenom prerasla u barkoni gradić, administrativni centar cele regije, Honverka – dvorožnog bastiona, Brukšanca na levoj obali Dunava i Inslešanca na Ratnom ostrvu. Godine 1776. završena je izgradnja podzemnih hodnika na četiri sprata u dužini od 16 kilometara.
Kao godina završetka izgradnje Petrovarinske tvrđave smatra se 1780. i ta godina uklesana je na spoljnoj istočnoj kapiji Gornje tvrđave.
Petrovaradinska tvrđava je bila najsavremenije naoružana tvrđava cele Monarhije u tvrđavi je bilo smešteno 400 topova, kasarne su mogle primiti 4000 vojnika, a barutane 2000 mrt. centi baruta. Zbog svega navedenog, Petrovaradinska tvrđava je smatrana neosvojovom.
