Čokot, loza, trs, vinoloza ili vinski trs… sve su to nazivi biljke, na Balkanu najpoznatije kao vinova loza. Uz pšenicu, ječam i masline, vinova loza je jedna od najstarije uzgajanih biljnih kultura. Potiče iz porodice Vitaceae, i u pitanju je biljka penjačica. Njen latinski naziv je Vitis vinifera, i ona se tokom izrastanja oblikuje u grm, dok joj visina varira između 5 i 15 metara. Uzgaja se u Aziji, Evropi, Africi, južnoj i severnoj Americi, Novom Zelandu, Australiji. Može se čak naći i u nekim južnim delovima Sibira. Rod obuhvata oko 60 vrsta drvenastih puzavica, od kojih se samo nekoliko uzgaja. „Kulturnu“ vinovu lozu je na teritoriji Srbije prvi put posadio rimski car Prob na Fruškoj Gori i na tzv. Zlanom brdu, Aureus Mons, koje se nalazilo u okolini Smedereva. Zahvaljujući reljefu, klimi i zemljištu, u Srbiji je moguće uzgajati više kvalitetnih sorti vinove loze od koji se mogu proizvesti vrhunska vina.
Istorijska istraživanja govore da vinova loza najverovatnije potiče iz okoline Kaspijskog mora ili južne Evrope. Lozu su uzgajali još stari Feničani, a sa otoka između Azije i Grčke, vinova loza je preko Grčke, stigla i na jadranske otoke, Siciliju i na Apeninski poluotok. Na osnovu različitih arheoloških istraživanja, pouzdano se zna da se loza pre 6.000 godina uzgajala u Egiptu. U lekovite svrhe, koristi se cela biljka. Čaj od listova vinove loze, koristi se kao lek za lečenje reumatizma, gihta, povraćanja i krvavog ispljuvka. Sok same loze deluje na umirenje krvarenja, a razređen s vodom, koristi se i kao oblog za jačanje očiju. Čaj od cvetova vinove loze, može da se koristi za lečenje oslabljene funkcije mozga i kičmene moždine. Grožđe se uzima kao lek za čišćenje krvi, regulisanje probave, uklanjanje masnih naslaga iz tela. Pokazalo se veoma efikasnim sredstvom u lečenju upalnih procesa probavnih organa, uklanjanju reumatskih poteškoća i različitih kožnih osipa.
Sveže isceđen sok od grožđa, obiluje vitaminima A, B i C, kao i raznim mineralima, a koristi se za jačanje probavnih organa, izlučivanje otrovnih materija iz tela, za lečenje dijareje i katara creva. Kada se uzima u manjim količinama, vino deluje lekovito jer podstiče aktivniji rad mnogih organa.
Terapije grožđanim sokom, ako se jednom do dva puta godišnje redovno primenjuju, sprečava se stvaranje žučnog kamenca i kamena u bubrezima. Ovakav tip terapije, uglavnom se preporučuje kod upale bubrega, ali i kod nadutosti pluća tj. emfizema. Kod početnog stadijuma arterioskleroze, preporučljiva je terapija svežim grožđem ili njegovim sokom, i treba je ponoviti u kratkim vremenskim razmacima. Ukoliko se s tim terapijama krene preventivno, uz umeren način života i izbegavanje alkohola, nikotina i ostalih štetnih navika, može se u velikoj meri sprečiti zakrčenje krvnih sudova i vena u starijim godinama života. Ovakvim terapijama se mogu otkloniti i smetnje u krvnom pritisku jer se uz njih može normalizovati krvotok, pa se postižu dobri uspesi u lečenju povišenog krvnog pritiska tj. hipertonije, kao i hipotonije tj. preniskog pritiska. Naravno podrazumeva se da terapije grožđanim sokom, primenjujete isključivo uz konsultaciju sa svojim lekarom.
Grčki bog, sin bogova Zevsa i Demetre, bio je obožavan kao donosilac grožđa, vina i različitih poljskih plodova. Sve priče o Dionisovom rođenju, smrti i povratku u život, predstavljaju simbol stalnog obnavljanja prirode, posebno vinove loze, koja je po legendi, njegov najvažniji dar ljudima.
„Sunce, sa svim tim planetama koje se oko njega okreću i od njega zavise, još uvek dovodi do zrenja svaki čokot i grožđe na njemu, kao da u svemiru nema baš nikakvog drugog posla…“ – Galileo Galilej (1564–1642)
Pobeda-info
