Mnoge znamenite žene Novog Sada nisu svojim rođenjem dobile status Novosađanke, ali su svojim radom i ugledom svakako zaslužile da se nađu među zaslužnim građankama Novog Sada. Iako su neke od njih provele ceo život u ovom gradu, mnoge počivaju u drugim gradovima, daleko od mesta gde su ostvarile san. Ovu kolumnu posvećujemo upravo svima njima, jer su za nas podjednako važne žene koje su rođene u Novom Sadu kao i one koje su u njega došle i sa sobom donele sve svoje vrednosti koje su nastavile da razvijaju u ovom gradu. Danas pišemo priču o Sofiji Vujić.
U Ovsenici u Banatu, u porodici sveštenika Luke Popovića, rođena je Sofija Vujić (1851-1921). Ukupno je imala četiri sestre i dva brata: Draginja (udata Ružić), Jelisaveta (udata Dobrinović), Katica (udata Popović), Ljubica (udata Kolarović) i sinovi Laza i Paja Popović. Sva braća i sestre su se bavili glumom.
Sofija je, uz pristanak i mentorstvo sestre Draginje Ružić, kao jedanaestogodišnjakinja prihvatila profesionalni angažman u Srpskom narodnom pozorištu u Novom Sadu i tako postala najmlađa profesionalna glumica srpskog glumišta. Postoje dva podatka u vezi sa debitantskom ulogom koju je ostvarila u Srpskom narodnom pozorištu: uloga Anice u Pokondirenoj tikvi (1862) i Julke u Vojničkom beguncu (1863).
Za kompozitora i dirigenta Aksentija Markovića udala se 1867. Njihova ćerka Milica (Milka) Marković kasnije će postati slavna glumica i rediteljka srpskog glumišta. Posle smrti Aksentija Markovića, udala se za osiječkog trgovca i veleposednika Petra Vujića. Umetnički život Sofije Vujić nije bio samo put uspeha. Teški trenuci su došli posle iznenadne smrti Aksentija Markovića u Pragu 1873., kada je bila prisiljena da prihvati angažman u putujućim pozorištima, a dve godine je provela u Hrvatskom narodnom kazalištu u Zagrebu. U Srpsko narodno pozorište ponovo se vratila 1878. godine, gde ostaje sve do penzionisanja 1906.
Sofija Vujić je bila sjajna i svestrana glumica koja je, posle odlaska Milke Grgurove u Beograd, suvereno vladala novosadskom pozorišnom scenom. Stručna javnost i publika su kao najbolje, ocenili njene uloge: Kosara (Vladislav), Mara (Miloš Obilić) i carica Milica (Zadužbina).
Kuća u kojoj je živela, nalazila se u Dunavskoj ulici br 16. U toj kući, zajedno sa njom je živela i Milka Marković, prva rediteljka srpskog glumišta. Ova kuća, građena u stilu klasicizma, bila je u vlasništvu Marije Trandafil, koja ju je testamentom ostavila Matici Srpskoj, ali i na doživotno uživanje upravniku svojih dobara Luki Jociću, knjižaru i izdavaču.
Kasnije su kuću Jocićeve ćerke otkupile od Matice srpske. Sofija Vujić i Milka Marković su, verovatno, ovde iznajmljivale stan od 1878. godine. Sahranjene su na Almaškom groblju. Kuća u kojoj su živele nije obeležena i nemaju spomenik ni bistu. U Novom Sadu, na Klisi i Vidovdanskom naselju postoje ulice koje su po njima nazvane. Predlog je da se na kući u Dunavskoj 16 postavi tabla kao podsetnik da su ovde živele dve velike umetnice, Milka Marković i Sofija Vujić.
Tekst preuzet iz knjige, Ženska imena Novog Sada
Turistička organizacija Grada Novog Sada
