Mnoge znamenite žene Novog Sada nisu svojim rođenjem dobile status Novosađanke, ali su svojim radom i ugledom svakako zaslužile da se nađu među zaslužnim građankama Novog Sada. Iako su neke od njih provele ceo život u ovom gradu, mnoge počivaju u drugim gradovima, daleko od mesta gde su ostvarile san. Ovu kolumnu posvećujemo upravo svima njima, jer su za nas podjednako važne žene koje su rođene u Novom Sadu kao i one koje su u njega došle i sa sobom donele sve svoje vrednosti koje su nastavile da razvijaju u ovom gradu. Danas pišemo priču o Eržiki Mičatek.
Rođena u Kisaču, u poznatoj porodici Mičatek, čiji su članovi: otac Jan i braća Vladimir i dr Ljudevit, bili prvaci slovačke zajednice u Vojvodini.
Porodično okruženje je za Eržiku Mičatek (1872-1951) bilo podsticajna sredina iz koje se ona smelo otisnula u javni prostor. U časopisu Slovenské pohlady, u period od 1900-1932, objavljivala je svoje pretežno prevodilačke radove među kojima se ističu prevodi Ksavera Šandora Đalskog, Janka Leskovara i Branislava Nušića. Njeni književni radovi ili tekstovi polemičke ili dokumentarne sadržine, objavljeni su u listovima Dennica i Živena.
Među književnim radovima treba pomenuti i pripovetke: Dedina, Katuškino previnenie i Anča samopašnica. Za istoriju ženskog pokreta značajna je serija tekstova u listu Živena, u periodu od 1924-1927, o radu Središnjeg udruženja čehoslovačkih žena Kraljevine SHS koje je osnovano 1921. godine u Novom Sadu, a na čijem čelu je Eržika Mičatek nasledila Judmilu Hurban.
Ciljevi udruženja bili su usklađeni sa “narodnim ciljevima” koje je slovačka zajednica imala na socijalnom, kulturnom i prosvetnom planu. Samo u Novom Sadu, društvo je okupilo 110 članica. Eržika Mičatek je bila jedna od uglednih članica Narodnog ženskog saveza Kraljevine SHS/Jugoslavije, aktivna učesnica mnogih ženskih skupova, a ostaće zapamćena i po tome što je inicirala rezoluciju o zaštiti Slovakinja, među kojiima je bilo mnogo mladih devojaka koje su kao posluga radile u Beogradu.
Za rad na polju podizanja narodne kulture, naročito među ženama u slovačkoj zajednici u Vojvodini, Eržika Mičatek je odlikovana Ordenom Sv.Save V reda kojim ju je odlikovao kralj Aleksandar Karađorđević.
Za vreme boravka u Novom Sadu, Eržika Mičatek je stanovala u Dunavskoj 13. U Novom Sadu i Kisaču ne postoje obeležja niti ulice koje nose njeno ime i podsećaju na prosvetne i kulturne aktivnosti Eržike Mičatek, niti na njen rad u okviru Središnjeg udruženja čehoslovačkih žena u Kraljevini SHS/ Jugoslaviji. Predlog je da jedna ulica u Kisaču dobije njeno ime.
Tekst preuzet iz knjige, Ženska imena Novog Sada
Turistička organizacija Grada Novog Sada
