Korpus pravoslavnih manastira na Fruškoj gori čine: Krušedol, Grgeteg, Staro i Novo Hopovo, Vrdnik, Jazak, Velika Remeta, Mala Remeta, Beočin, Rakovac, Đipša, Privina glava, Kuveždin, Petkovica, Bešenovo i Šišatovac. Oni su neprocenjivo blago srpske kulturne i duhovne baštine, i najvrednije spomeničko blago Fruške Gore. Podaci o manastirima prikupljani su od fruškogorskog monaštva tokom terenskog istraživanja obavljenog u maju, junu i avgustu 2022. godine. Sistematsko i kritičko istraživanje pravoslavnih fruškogorskih manastira, koje je započeto krajem 18. veka knjigom o manastiru Fenek čiji je autor arhimandrit Vićentije Rakić, traje do današnjih dana. Ovi svedoci vekova stradanja i uzdizanja srpskog naroda predstavljaju mesta vere, duhovnosti i mesta nove lepote koja su nezaobilazni deo turističkih itinerera i pokloničkih putovanja. Danas Vam poklanjamo priču o manastiru Vavedenja Bogorodice.
Ne zna se pouzdano kada je izgrađena Gornja crkva u Sremskim Karlovcima. Arheološka istraživanja pokazuju da hram potiče iz 16. veka, iz vremena pre osmanskog osvajanja Srema, te da se po načinu gradnje može povezati sa sremskim Brankovićima. Postoje istraživači koji smatraju da je Gornja crkva utemeljena kao manastirski hram krajem 17. veka. Pisani podatak o hramu je sa početka 18. veka. Zna se i da je oštećen posle Petrovaradinske bitke 1716., i da je ubrzo obnovljen.
Gornja crkva je rekonstruisana i dograđivana u više navrata tokom 18. i 19. veka. Patrijarh Arsenije IV Jovanović Šakabenta bio je zaslužan za njenu obnovu u prvoj polovini 18. veka, kada je uz hram obnovljen zvonik, o čemu svedoči ploča na njegovoj zapadnoj strani. Veće obnove hrama rađene su tokom 19. i početkom 20. veka, a poslednju u tom periodu je organizovao i finansirao patrijarh Georgije Branković. U crkvi se nalazi kripta srpskih patrijarha izgrađena 1905., u kojoj su sahranjeni srpski patrijarski Georgije Branković i Lukijan Bogdanović. U porti se nalaze grobna mesta znamenitih arhijereja, sveštenika i građana Sremskih Karlovaca. Rekonstrukcija i obnova Gornje crkve, koja je 2016. proglašena manastirom, započeta je krajem 20. veka, a u okviru nje je izgrađen i manastirski konak.
Barokni ikonostas crkve, rad je Dimitrija Bačevića iz druge polovine 18. veka. Zidne slike i pozlatu uradio je Georgije Bakalović u trećoj deceniji 19. veka, ali su zidne slike sačuvane u tragovima. Na ulaznoj kapiji manastirskog dvorišta, nalazila se freska Vavedenje Bogorodice koja danas ne postoji. Gornja crkva je bila metoh manastira Hilandar – u njoj su se pripremali monasi za odlazak u slavni srpski manastir u Grčkoj. Ovde se čuva čestica moštiju Sv. Nektarija Eginskog i riza Sv.Petke. Pored vrednih crkvenih knjiga iz 18. i 19. veka, hram je posedovao i zlatotkane odežde, dar knjeginje Ljubice Obrenović, koje se sada nalaze u Riznici Srpske pravoslavne crkve u Sremskim Karlovcima.
Crkva je imala četiri celivajuće ikone, rad Teodora Kračuna iz druge polovine 18. veka. Jedna od Kračunovih ikona sa prikazom Bogorodice sa ženama, često je na međunarodnim izložbama predstavljala jedno od najznačajnijih dostignuća barokne umetnosti Karlovačke mitropolije. U manastiru se, pored Vavedenja Bogorodice, praznuju i Sveta Petka, Prenos moštiju Sv. Nikole i Sv. Nektarije. Nedeljom i crkvenim praznicima, liturgije počinju u 9.00, subotom i radnim danima u 7.00, a večernja bogosluženja su u 18.00 časova.
Tekst preuzet iz knjige,
Manastiri duhovno blago Fruške gore
Turistička organizacija Grada Novog Sada
