Korpus pravoslavnih manastira na Fruškoj gori čine: Krušedol, Grgeteg, Staro i Novo Hopovo, Vrdnik, Jazak, Velika Remeta, Mala Remeta, Beočin, Rakovac, Đipša, Privina glava, Kuveždin, Petkovica, Bešenovo i Šišatovac. Oni su neprocenjivo blago srpske kulturne i duhovne baštine, i najvrednije spomeničko blago Fruške Gore. Sistematsko i kritičko istraživanje pravoslavnih fruškogorskih manastira, koje je započeto krajem 18. veka knjigom o manastiru Fenek čiji je autor arhimandrit Vićentije Rakić, traje do današnjih dana. Ovi svedoci vekova stradanja i uzdizanja srpskog naroda predstavljaju mesta vere, duhovnosti i mesta nove lepote koja su nezaobilazni deo turističkih itinerera i pokloničkih putovanja. Danas Vam poklanjamo priču o manastiru Šišatovac, čija je crkva posvećena Rođenju Bogorodice.
Prema Zaveštalnom svitku čuvanom do Drugog svetskog rata, zna se da je početkom 16. veka, ovaj manastir podigao žički iguman Teofilo sa monasima. Na mestu gde je postojala mala Crkva Sv. Nikole poznata kao Remetsko, sazidana je nova, posvećena Rođenju Bogorodice, a manastir nazvan Šišatovac. U istorijskim izvorima, novi manastir se pominje i u dokumentu iz prve polovine 16. veka, u kojem osmanski Turci monasima dozvoljavaju da obnove kelije. Šišatovac je u prvoj polovini 17. veka posetio patrijarh Pajsije u nameri da napiše životopis srpskog despota Stefana Štiljanovića čije su se mošti nalazile u manastiru od sredine 16. veka. U drugoj polovini 18. veka, porušen je stari kameni hram i podignuta monumentalna barokna crkva. Zasluge za njenu izgradnju ima episkop vršački Vićentije Popović, a deo zasluga za obnovu i izgradnju čitavog manastirskog kompleksa imaju braća Monasterlije, braća Vitković i kapetan Trifun Isaković. Tokom obnove, u crkvi su pronađeni grobovi Jovana Monasterlije i Sekule Vitkovića.
U masivnom zvoniku manastirske crkve, iz sredine 18. veka, izgrađena je kapela posvećena Sv. Georgiju, svecu koga su kao porodičnu slavu slavili Vuk i Trifun Isaković. Kapela na monaškom groblju posvećena Sv. Petru i Pavlu podignuta sredinom 18. veka zaslugom Trifuna Isakovića. U Drugom svetskom ratu manastir je opljačkan, a crkva i konaci minirani. Deo opljačkanog blaga danas se čuva u Muzeju Srpske pravoslavne crkve u Beogradu. Obnova manastira još uvek traje. Zidne slike i ikonostas monumentalne barokne crkve koja i danas pleni lepotom, oslikao je krajem 18. veka, Grigorije Davidović Opšić. Sačuvani su samo delovi ovog ikonostasa. Tokom Drugog svetskog rata stradao je i prvi ikonostas kapele posvećene Sv. Petru i Pavlu (carske dveri sa ovog ikonostasa, rad Dimitrija Bačevića iz druge poloviine 18. veka čuvaju u stalnoj postavci Matice srpske), a novi je oslikao Vukašin Govedarica. Slika iz trpezarije konaka Despot Stefan Štiljanović deli žito narodu iz svojih žitnica u svom gradu Šikleušu, rad Arse Teodorovića s početka 19. veka, u procesu je vraćanja manastiru. U manastiru su od sredine 16. veka čuvane mošti Sv. Stefana Štiljanovića, a manastirska slava je na njegov dan, 17. oktobra. Mošti su spasene od uništenja jer su 1942. prebačene u Beograd, a sada se nalaze u beogradskoj Sabornoj crkvi. Proces vraćanja mošti Sv. Stefana Štiljanovića je u toku.
Vekovima se negovao kult ovog sveca, naročito u vreme kada je arhimandrit bio Lukijan Mušicki (1777-1837). U manastiru su se čuvale vredne knjige i rukopisi među kojima su bili Povest Sv. Stefana Štiljanovića i prepis Dušanovog zakonika poznat kao Šišatovački rukopis. Ustaše su, tokom Drugog svetskog rata, okrutno mučile monarhe i igumana manastira Rafaila (Momčilovića), školovanog slikara, koji je umro od posledica mučenja i prebijanja. Kanonizovan je 2000. godine, a manastir 3. septembra obeležava Sv. Rafaila Šišatovačkog.
Tekst preuzet iz knjige,
Manastiri duhovno blago Fruške gore
Turistička organizacija Grada Novog Sada
