Korpus pravoslavnih manastira na Fruškoj gori čine: Krušedol, Grgeteg, Staro i Novo Hopovo, Vrdnik, Jazak, Velika Remeta, Mala Remeta, Beočin, Rakovac, Đipša, Privina glava, Kuveždin, Petkovica, Bešenovo i Šišatovac. Oni su neprocenjivo blago srpske kulturne i duhovne baštine, i najvrednije spomeničko blago Fruške Gore.
Podaci o manastirima prikupljani su od fruškogorskog monaštva tokom terenskog istraživanja obavljenog u maju, junu i avgustu 2022. godine. Sistematsko i kritičko istraživanje pravoslavnih fruškogorskih manastira, koje je započeto krajem 18. veka knjigom o manastiru Fenek čiji je autor arhimandrit Vićentije Rakić, traje do današnjih dana. Ovi svedoci vekova stradanja i uzdizanja srpskog naroda predstavljaju mesta vere, duhovnosti i mesta nove lepote koja su nezaobilazni deo turističkih itinerera i pokloničkih putovanja. Danas Vam poklanjamo priču o manastiru Đipša čija je crkva posvećena Prenosu mošti Svetog Nikole.
Prema predanju, manastir Đipšu je osnovao despot Jovan Branković u 15. veku. Ovaj podatak se navodi i u knjizi Opis srpskih fruškogorskih manastira 1753. god., autora Dimitrija Ruvarca. U pisanim izvorima, Đipša se pominje u rukopisnom četvorojevanđelju iz 15. veka ili s početka 16. veka i osmanlijskom dokumentu iz druge polovine 16. veka.
Manastirska crkva je nekoliko puta obnavljana, a sadašnji izgled je dobila posle temeljne rekonstrukcije, urađene sredinom 18. veka, kada su dozidani priprata i dvospratni zvonik u kojem je bila kapela posvećena Pokrovu Bogorodice. Spratni konak zapadno od crkve je iz istog perioda. Iznad južnog ulaza u crkvu nalazi se freska Sv. Nikole.
Đipša je tokom 18. i 19. veka mahom bila metoh Kuveždina, a u drugoj deceniji 20. veka manastir je napušten. Tokom drugog svetskog rata ustaše su ga minirale. Zbog napuklina koje su tada nastale, a vremenom se i produbile, zvonik je srušen sedamdesetih godina 20. veka. Intenzivna obnova manastira započela je osamdesetih godina 20. veka.
Ikonostas iz 18. veka, koji je u baroknom stilu oslikao majstor Teodor Stefanov Gologlavac, oštećen je tokom Drugog svetskog rata. Sačuvani su samo njegovi delovi koji se nalaze u Muzeju crkvene umetnosti u Sremskoj Mitrovici. Savremeni ikonostas manastirske crkve iz 20. veka, rad je Ikonopisačke radionice Minić, a rezbarija je urađena u Rumuniji. Zidno slikarstvo je rad Bojana Stankovića iz prve decenije 21. veka.
Tekst preuzet iz knjige,
Manastiri duhovno blago Fruške gore
Turistička organizacija Grada Novog Sada
