Mnoge znamenite žene Novog Sada nisu svojim rođenjem dobile status Novosađanke, ali su svojim radom i ugledom svakako zaslužile da se nađu među zaslužnim građankama Novog Sada. Iako su neke od njih provele ceo život u ovom gradu, mnoge počivaju u drugim gradovima, daleko od mesta gde su ostvarile san. Ovu kolumnu posvećujemo upravo svima njima, jer su za nas podjednako važne žene koje su rođene u Novom Sadu kao i one koje su u njega došle i sa sobom donele sve svoje vrednosti koje su nastavile da razvijaju u ovom gradu. Danas pišemo priču o Sonji Marinković.
Rođena u porodici sveštenika i učiteljice u okolini Pakraca (Hrvatska), Sonja Marinković (1916-1941) u istoriji ostaće upamćena kao revolucionarka, narodni heroj i komunistkinja. Gimnaziju je pohađala u Somboru i Novom Sadu, a po završetku gimnazijskog školovanja, upisala je i završila Poljoprivredni fakultet u Zemunu. Kao stručnjak za agronomiju, radila je u Somboru i Novom Sadu.
U omladinski pokret kojim je rukovodila Komunistička partija Jugoslavije (KPJ), uključila se kao gimnazijalka, a u KPJ je primljena tokom studiranja. Za članicu Pokrajinskog komiteta Saveza komunističke omladine Jugoslavije, izabrana je 1938. Od tada je bila u grupi sa komunistima koji su organizovali i rukovodili štrajkovima, demonstracijama i drugim oblicima otpora režimu Kraljevine Jugoslavije.
Za članicu Pokrajinskog komiteta KPJ za Vojvodinu, izabrana je 1940. Bila je zadužena za organizaciju Crvene pomoći namenjene žrtvama terora režima Kraljevine SHS/Jugoslavije. Radilo se o pružanju materijalne, pravne i zdravstvene pomoći revolucionarima i njihovim porodicama u periodu od 1921-1941.
Zbog političkog delovanja bila je hapšena u dva navrata: 1939. i 1940. Posle okupacije Kraljevine Jugoslavije, od strane Sila osovine i njihovih saveznika, Sonja Marinković je u Zrenjaninu sa drugim članovima Pokrajinskog komiteta KPJ za Vojvodinu, rukovodila formiranjem diverzantskih grupa, prvih partizanskih odreda i drugih formi otpora okupatorima u Vojvodini.
Agenti okupatorskih vlasti su je uhapsili i 1941. Mučena je tokom isleđivanja u Zrenjaninu, ali nije odala svoje saborce. Streljana je u Bagljašu kod Zrenjanina 1941. godine. Za narodnog heroja je proglašena 1943. U znak počasti, njenim imenom su nazvane mnoge škole u Vojvodini, od kojih je jedna u Novom Sadu.
Dok je bila u Novom Sadu, Sonja Marinković je uglavnom boravila po iznajmljenim stanovima kao članica agitacione grupe. Jedno vreme je živela u zgradi u Maksima Gorkog 30, gde se danas nalaze kancelarije Instituta za ratarstvo i povrtarstvo.
U Novom Sadu, Petrovaradinu, Sremskoj Kamenici, Veterniku i Rumenci, postoje ulice koje nose njeno ime, potom jedna osnovna škola u Novom Sadu i kulturno-umetničko društvo su imenovani njoj u čast. Spomen-ploča sa likom Sonje Marinković, od bronze, rad vajara Julijane Kiš, postavljena je 1969. na zgradi Radničkog doma, na početku Ulice Sonje Marinković. Spomen-ploča je ukradena, a 2023. je ponovo izlivena i postavljena.
Tekst preuzet iz knjige, Ženska imena Novog Sada
Turistička organizacija Grada Novog Sada
