„Ako ne možete da dobijete čudo, postanije jedno“ – Nik Vujičić
Na planeti Zemlji milioni ljudi žive sa invaliditetom. Neki od njih su rođeni sa hendikepom, a neko je kroz život, sticajem nesrećnih okolnosti, postao osoba sa hendikepom. Koliko god bilo bolno i teško, sa invaliditetom se živi i stvara.
Osobe sa invaliditetom na brojnim poljima stvaraju čuda, a čuda se dešavaju onom ko veruje i ko ne odustaje. Jedna od sfera života u kojoj osoba sa invaliditetom ostvaruje zapažene rezultate i kroz koju uspostavljaju interakciju, kako međusobno, tako i sa ostatkom sveta, jeste sport.
Sport je sastavni deo života ljudi različite dobi i različitog društvenog položaja. Sport je vrlo važan i kod mlađe i kod starije populacije, a posebno je važan kod osoba sa invaliditetom. To je dovelo do sve većeg ulaganja u sport, bilo da je u pitanju rekreativno ili profesionalno bavljenje.
Kroz sport, osobe sa invaliditetom stiču vitalne društvene veštine, razvijaju nezavisnost i dobijaju moć da deluju kao pokretači promena. Još u 18. i 19. veku sport je počeo da se posmatra kao sredstvo za rehabilitaciju osoba sa invaliditetom. Ali, prvi korak ka stvaranju sportskih igara koju su kasnije nazvane Paraolimpijske igre, učinio je engleski neurohirurg, nemačkog porekla, Ludvig Gutman.
Doktor Gutman je lečio ranjenike iz Drugog svetskog rata koji su zadobili povredu kičme. Bolnica u Engleskoj, Stouk Mendevil važila je za mesto rehabilitacije za sve veterane rata. Gutman je zagovarao koncept ranog lečenja povređenih vojnika i promovisao je upotrebu fizičkih aktivnosti kao oblika rehabilitacije, integracije i motivacije. U tu svrhu organizovao je takmičenje u streljaštvu između 16 pacijenata sa invaliditetom, a događaj je održan 29. jula 1948. godine, što se poklopilo sa otvaranjem Olimpijskih igara 1948. godine u Londonu. Istorija je pokazala da je doktor pronašao način da pomogne svojim paraplegičnim pacijentima, a i da njegove igre zažive i da danas predstavljaju elitni sportski događaj za sportiste sa fizičkim invaliditetom. Igre za osobe sa invaliditetom prešle su granice Engleske i svake godine se sve više učesnika prijavljivalo u sportskom nadmetanju koje je nazvano „Stouk Mandevil igre“. Kroz par godina, tačnije 1960. godine igre su postale Paraolimpijske igre koje su prvi put održane u Rimu, Italija, 1960. godine, a na kojima je učestvovalo oko 400 sportista iz 23 zemlje. Od te godine održavaju se svake četiri godine. U poređenju sa Olimpijskim igrama, Paraolimpijske igre su podeljene na zimske i letnje, a danas se održavaju u istoj državi, istom gradu i na istim terenima kao i Olimpijske igre. U Nemačkoj je 1989. godine osnovan Međunarodni paraolimpijski komitet, koji je glavni organ upravljanja ovim igrama.
U istoriji naše zemlje prvo zlato na Paraolimpijskim igrama osvojio je paraolimpijac Željko Dimitrijević, pošto je u Londonu 2012. godine bio najbolji u bacanju čunja.
Na poslednjim letnjim Paraolimpijskih igrama koje su održane u Japanu 2021. godine učestvovalo je oko 4.400 sportista iz više od 160 zemalja, a Srbiju je predstavljalo 20 sportista u sedam sportova. Tom prilikom Srbija je osvojila 6 medalja (2 zlatne, 3 srebrne, jednu bronzanu). U odnosu na trenutak stvaranja ideje koja će predstavljati pravi izazov za osoba sa invaliditetom, pa sve do danas, ovo sportsko takmičenje je srušilo sve barijere i pokrenulo pozitivne promene u društvu. Osoba sa invaliditetom je podjenako važna kako na sportskom terenu tako i van njega.
Pobeda – info
